Cem en Cobe 20 maanden

Op 28 januari 2005, 20 maanden geleden, zijn onze twee deugenietjes geboren!
Totaal onwetende wat ons te wachten stond... nu 20 maanden later, zullen we het geweten hebben...
Twee grote deugenieten met al een historie achter hun van ziekenhuizen, kinderziektes, accidentjes, blauwe plekken, ... ach de normale dingen zeker...

Wat kunnen we van Cem en Cobe vertellen op hun 20 maanden...
We zijn al een tijdje niet meer bij kind en gezin geweest (laatste keer was in mei, moeten terug in november) , maar heb ze eens op de weegschaal gezet, momenteel wegen ze ongeveer 11kg, totaal geen idee hoe groot ze zijn, ik zou ze eens moeten meten...
Hun bewegingen worden zekerder, ze lopen nu stevig alleen, ze hoeven hun armen niet meer te gebruiken om hun evenwicht te bewaren. De trap op lopen, begint ook al te vlotten... maar daar houden we hun toch nog maar van weg (gezien cobe zen spectaculaire val). ze gaan makkelijk door de knieën om iets op te rapen en de wandelwagen kunnen ze al zelf duwen...
Het fijnere werk gaat ook steeds beter, ze kunnen snel en juist kleine steentjes en dergelijke oppakken tussen duim en wijsvinger. Of de blaadjes van een boek omslaan.
Een potlood grijpen ze nog met de hele hand beet en zo kunnen ze stevige krassen tevoorschijn toveren. Ze leren hun plan trekken!
Zelfstandig eten en drinken lukt al aardig. Uiteraard wordt hier nog wat bij gemorst.
De schoenen, sokken, jas, muts, ... kunnen ze zelf al goed uittrekken, aantrekken is een ander paar mouwen, maar we oefenen vlijtig...

Zo hier een paar dingen, niet evident, maar toch voornaam, dat ze die kunnen op hun leeftijd.

Babbelen begint heel stillekes aan. "papa", "mama", "mèmèm", "kikker", "paard", "drinken", "uit", "open",... zo van die dingen... uitspraak is ook nog nie wat het moet zijn, maar we zijn al best tevreden...

Sinds juli zijn we ook met homeopathie begonnen... daarvoor was het iedere maand wel iets... sinds augustus 2005 was het bronchiolitis, spastische bronchitis, rsv, rota, zwaar infecties, keelontstekingen, oorontstekingen, ... iedere keer als iets genezen was, kwam er meteen iets anders op de proppen...
Na de zoveelste kuur antibioticum, waren we het beu en zijn we naar Tom Vandenberghe gestapt,... en sinds toen met succes... ze zijn uiteraard nog wel eens ziek geworden, maar erger als een zwaar verkoudheid met een hoestje is het nooit geworden... iedere keer een homeopatisch oplossingske en het was na een paar dagen beter...!!! Ze zijn vele sterker geworden en meer open gebloeid sinds toen... De dagelijkse onderhoudende puffs met pulmicort en duovent, zijn volledige weggevallen!!
Misschien toevallig... maar het maakt nie uit... het gaat vele beter met de jongens!

Groetjes
fam. Vandebosch

Hasselt Kermis the first edition

Vandaag was het dan eindelijk zover... we hadden al een preview gehad op leuven kermis vorige week... maar nu was het de eerste echte keer HASSELT KERMIS!

Vorig jaar waren ze nog kleintjes...

We hadden afgesproken met petie, tanja, febe en thibe om samen naar de kermis te gaan...

Het uitstapje op zich een groot succes, het was reuze gezellig, maar de autootjes waren deze keer niet zo in de smaak gevallen... Tranen met tuiten, vooral cobe, cem alleen in het begin... met zen tutje en knuffel als troost, kon ie het wel aan en op het einde vond ie het zelfs leuk...
Even verderop wouden we het op de molen proberen, maar weerom geen succes, dus hebben we daarvoor dan maar geen kaartjes gekocht...

Dan zijn we maar eendjes gaan vissen, cem mocht van petie 22 eendjes vissen dus cobe kon niet achterblijven... met veel waterpret inclusief hadden ze dan toch eindelijk elk hun 22 eendjes en hebben elk een hele mooie camion gekozen... (allez papa en petie eigenlijk)

Achteraf hebben we dan lekker samen frietjes gegeten in het zonnetje want het was stralend weer...

Het was heel leuk, nog eens bedankt petie en co voor de leuke namiddag...

Groetjes
familie vandebosch

encore une fois, l'histoire de la foire

Allez nog eens voor ne frank...

Gisteren is het misgelopen, vandaag doen we nog eens een poging om het verhaal van het weekend neer te pennen...

Afgelopen weekend was super druk druk druk...
Vrijdag zijn we met vake naar leuvenkermis geweest(effe warmlopen voor hasseltkermis)daar blijven slapen want vake werd 's anderendaags 60 jaar en we hadden samen met metie een ontbijtje voorzien om dan onze kadootjes af te geven.
Zaterdag was het dus krossen van leuven naar hasselt want daar gingen we in de namiddag winterjassen kopen en dan was het krossen van diepenbeek naar kaulille om naar het verjaardagsfeestje van maarten en lene te gaan, om daar weer op tijd te vertrekken want 'zondags moesten we weer om 11u30 in leuven staan voor het verjaardagsfeest van vake...

Enfin om een lang verhaal kort te maken,... door al dat druk druk druk, spoei spoei spoei is onze cobe, als gevolg van een poortje vergeten toe te doen, van de trap gevallen... helemaal van gelijkvloers tot de kelderverdieping.
Meneer de curieuseneus, heeft van de second dat peter in de berging was, gebruik gemaakt om eens te checken wat er op de trap te zien was...
Ik kwam van boven en ging rechtstreeks de buro in, toen ik ineens "pots pots pots" hoorde en toen wist ik genoeg. Ik wist dat peter de auto had ingeladen en het poortje was vergeten te sluiten... ik denk dat men hart enkele minuten niet heeft geklopt, de schrik van men leven was het... peter had dezelfde "pots pots pots" gehoord en was uit de berging de trap afgevlogen... hopende em ergens halverwege terug te vinden, maar hij had pech, cobe had zich maar meteen tot onderaan de trap laten doorrollen...
Meteen een geblijt van ik kan nie meer (gelukkig maar!!) en toen hij zen tutje had was het gedaan... slechts enkele builen en schrammen als gevolg...
Toch effe bij de dokter geïnformeerd, wat we moesten doen en zoals verwacht moesten we hem 24 uur in het oog houden, dus hem elk uur 's nachts wakker maken...

Nochtans had ie zich de dag ervoor beestig geamuseerd op leuven kermis... voor het eerst op de autootjes gezeten, niet op de molen, maar op zo een parcours...
Cobe vond het geweldig en vloog meteen op zen stuur in zijn blitse fel groene sportcar... Cem die ernaast zat vond het maar niets en iedere keer hij iemand van ons zag moest ie wenen... toen het ritje erop zat moest cobe zo hard wenen dat peter het niet kon laten van em er nog een ritje in te laten maken en toen heeft ie "alleen" in een hoge schoen gezeten en vond het geweldig!!
Daarna zijn we met metie gaan eendjes vissen, lees: eendjes met de handjes tegenhouden zodat er een opstopping kwam en de andere geen eendjes meer kregen... Geweldig vonden ze het...
Als laatste hebben we toch nog maar eens een poging in de autootjes gedaan, cobe vond het maar niets meer en heeft heel de weg achterstevoren in zen autootje gezeten al wenend en cem woof maar naar papa gelijk een echte prins...

Zo zie je maar, een tweeling, soms kan je er echt niet aan uit...

Groetjes
Lieze en co

potjandorie

Gisteren een heel verslagje gemaakt over het weekend; kermisavontuur en cobe zen valpartij...
maar op één of ander manier is de boel gecrasht en is het blogje er niet doorgekomen...

Dus moest ik helemaal opnieuw beginnen maar het zal voor straks of morgen zijn...

to be, or not to be, ralph lauren

Jaja, we hebben dan toch eindelijk ons goesting gevonden...

Tussen het feesten door (vake 60, maarten 21) zijn we de winterjassen gaan aanschaffen.
Zaterdag hebben we een race gedaan van kinderwinkel naar kinderwinkel en bij 2X kadet hebben we dan toch eindelijk ons goesting gevonden...

We hebben gekozen voor elk een jasje van Ralph Lauren (een blauw en groen) met een bruine sjaal en muts bij...
Hééééééééééééééél mooi, al zeg ik het zelf, ze zijn er super mee.

Voilà zo zijn we weeral gesteld en zijn we klaar voor de winter!Maar eerst nog even genieten van het nazomerzonnetje, dat hopelijk duurt tot en met Hasselt kermis.

Groetjes
Lieze en co

our new blue suede shoes

Lap, het was weer van dà!!!

We kunnen er nie onderuit, de winter komt er aan... Dus moesten er dringend nieuwe schoenen gekocht...
En aangezien we altijd twee dezelfde maten en dezelfde of bijeenpassende modellen willen, konden we echt niet langer wachten (eigenlijk zijn we al reuze laat).

Dus moeke en mama op pad... de jumbolino in hasselt binnen, en lap, meteen ons goesting (allez die van de mama en de papa dan toch)...
Wel niet meer dezelfde kleur, maar het is toch hetzelfde model...
Nie getwijfeld meteen maar genomen, de papa effe gebeld of het goed was...

Voilà weer een aardig sommetje armer...

En dan moeten we nog jassen gaan kopen...pfffffffffffff

Dat is voor morgen (hoop ik)

Groetjes
Lieze en co

Vake 60 jaar !!!!

Langs deze weg hadden wij vake (papa) alvast een gelukkige verjaardag toegewenst en dat het een leuke dag mag worden...

Nieuwe blog

Helaba,

Aangezien onze jongens groter worden en de nutricia gaan ontgroeien, heb ik maar besloten van een volwassener blogje te openen.
(aangezien Annouk haar blogjes altijd zo leuk zijn)

Dus bij deze de gebeurtenissen van "the Bossies (familie Vandebosch)"

Groetjes
Lieze en co