Al sinds de pampers en papkes tijd kennen ze mekaar,... samen met zovele andere kindjes gingen ze dagelijks naar de zonnekindjes, maar ook sinds vorig jaar gaan ze samen naar school en ook naar het ankertje...
Viktor is cem en cobe's kameraadje van day one!
Ze kunnen het beide goed vinden met viktor...
Ze zijn er compleet vol van...
constant is het viktor, viktor, viktor...
Dus sprak ik vorige week de mama van viktor aan en vroeg haar of Viktor de woensdag erop mocht komen spelen...
Zogezegd zogedaan...
Gisteren haalde ik de kids op en was het hier een heus pannekoekenfeest...
Heel de namiddag werd men living onveilig gemaakt, maar ze hadden enorm veel plezier... dus nemen we de puinhoop er graag bij!!
Het was een succes buiten enkele akkefietjes...
Waaronder het oneven getal aan kindjes eigenlijk...
Blijkbaar is het toch niet zo evident om als tweeling een vriendje uit te nodigen...
Regelmatig viel onze cobe uit de boot en werd hij een beetje uitgestoten... tot dat de emoties vrij hoog opliepen toen viktor, cobe de toegang tot het speelhuisje weigerde, heel zielig kwam ie eenzaam en alleen in de zetel zitten...
dit kon men moederhart niet aan en besloot een gesprekje te voeren met cem en viktor.
Dat ze samen moesten spelen want dat cobe daar heel verdrietig van werd...
Ze hadden het nie meteen begrepen, maar toen cobe extra veel aandacht van ons kreeg, hadden ze het precies wel begrepen en mocht cobe weer het huisje in...
Hoe gaan jullie daarmee om...?
Nodigen jullie een extra vriendje uit?
Tweelingen hebben ongetwijfeld ook wel eens nood aan een moment voor elk apart...
Maar hoe pak je dat aan... ze kunnen op zo momenten niet zonder maar ook niet mét elkaar...
Begin van het schooljaar hoorden we steeds dat cem met de meisjes speelde en nu zijn de rollen blijkbaar omgekeerd en houdt cobe zich met de meiden bezig...
Zijn het beurtrollen? Fases?
