1,2,3 tandjes weg!!!!

Daarnet de schrik van men leven (tot nu toe) beleefd!!!
We hadden vanavond een afspraak met de tandarts, peter en ik voor jaarlijkse controle en de kindjes gingen voor de eerste keer mee om in hun mondje te laten kijken!

Alles verloopt rustig, eerst papa in het mondje kijken, dan cem en cobe, dan mama in het mondje kijken en de tandarts poetst alles mooi op en toen weer papa in de stoel om alles op te poetsen.
Verdikt, niemand heeft gaatjes! Cem en Cobe hebben mooie witte tandjes!!!

Toen snel naar oma die voor eten had gezorgd, zodat we snel konden eten en de kindjes optijd bed in.

Thuisgekomen stoppen we ze met hun tweetjes in bad, grote pret alom... 100 keren zeggen "cem en cobe rustig" "cem en cobe op uw poep" niets kon hun pret bederven!

Tot.... peter rechtvliegt, "lieze hij bloedt, lieze hij is op zenne mond gevallen...."
Ik durf niet te kijken... uiteindelijk spreekt peter de gevreesde woorden uit, "hij is zen tanden kwijt"
mijn handen schieten naar men hoofd! compleet van de kaart, ik kan wel overgeven!!!
Men maag draait kompleet ondersteboven, het gedacht alleen al want ik durf nog steed niet te kijken!
Maar ik kan peter daar toch niet zo laten staan, kousevoetend loop ik er op af terwijl peter al koelbloedig (maar goed dat iemand er zijn verstand bij houdt) met koud washandje op zijn mondje aan het deppen is...

Terwijl ik cem afdroog, tussenstand, "het zijn twee tandjes, ene is weg en de andere is half in het tandvlees geschoten"

ongeduldig ga ik op zoek in het bad, met het water voorbij men ellebogen, naar het vermiste tandje, geen tandje te zien, dat klopte ook want ook het tweede tandje komt precies piepen...

Peter besluit de tandarts te bellen terwijl ik hem troost, Cem is compleet het noorden kwijt en kan het allemaal niet zo goed vatten!

Ok we kunnen nog langskomen... terwijl ik cem rustig vertel wat er aan de hand is, gerust stel en slapen leg, vertrekt peter met een paniekerige cobe naar de tandarts...

Er gaat vanalles door men hoofd, wat gaat er gebeuren, komt het nog goed???

Even later is peter terug... cobe is heel rustig en is heel flink geweest!
Toch enig slecht nieuws, het zijn drie tandjes die in het tandvlees geschoten zijn , ene een stukje af en de klaarzittende tandjes (die komen rond deze leeftijd) 'kunnen' geraakt zijn, maar dat kan ook even goed van niet...
Het voornaamste is dat ie een week lang niets mag bijten, alles gepureerd, het ergste...

Zijn tutje MOET WEG!!! Ocharme ze zijn nog zo klein, als ze moe zijn hebben ze graag hun tutje!
Hun tutje is nog hun steun en toeverlaat!!! Maar als ie nu zou tutteren, gaat door het zuigen, het tandje in en uit het tandvlees gaan en gaat het niet meer vast komen te zitten en gaat hij zijn tandjes verliezen! Dat is uiteindelijk nog erger!!! Maar toch... het is zo plots... ik had de tutjes liever aan sinterklaas meegegeven, maar had ik dan kunnen volhouden???

Een ideaal moment vindt de tandarts, rond 3 jaar is het best dat het tutje volledig weg gaat want het gebit vormt zich er compleet naar...

Ik vond het vreselijk, zo iets dramatisch meegemaakt en dan ook nog zonder tutje gaan slapen!!
De tranen rolden over men wangen!

Onze cobe is echt een pechvogel!!!

2 dagen na zen geboorte, een klaplong, paar weken later blijkt hij maar één teelballetje te hebben, het andere is afgestorven, op 20 maanden valt ie van de trap van boven helemaal tot beneden... nog zo van die dingen... 'hout vasthouden' maar dat zijn dingen die onze cem niet meemaakt, waar ligt dat aan...??? voor het ongeluk geboren, te wild????

Ik vind het zo vreselijk voor em!

Hij was zo flink daarnet! zo braaf! zonder problemen zonder tutje gaan slapen!!

Mama is fier op haar flinke jongens!!!